Een aantal jaren heb ik mensen geïnterviewd. Ik werkte als ZZP’er o.a. voor een uitgever van een magazine en onderdeel van de advertentiecontracten was een jaarlijks interview wat geplaatst werd in een advertorial. Dit is een advertentie die eruitziet als een redactioneel artikel. Fantastisch vond ik het. Ik reisde door Friesland en bezocht allerlei bedrijven en sprak met de eigenaren. Veel restauranteigenaren en ook eigenaren van andersoortige bedrijven, meest klein- en middenbedrijven.

Super geïnteresseerd was ik in wat maakte dat zij hun bedrijf waren begonnen en waarom de keuze voor het product of de dienst. Of wat maakte dat zij het bedrijf in de familie overnamen of een bedrijf gekocht hadden. Ik werd geraakt door de soms heel persoonlijke verhalen die men aan mij vertelde en waarvan niet alles geschikt was voor plaatsing in de advertorial. Wat mij het meest inspireerde was de passie voor het bedrijf, wat vaak ook terug te zien was in de meest kleine details. Dat raakte ook wel aan een verlangen van mijzelf.

Zo geïnteresseerd als ik ben in motieven en drijfveren van anderen was het mijzelf nog niet goed gelukt om mijn eigen passie te ontdekken en daar dan ook naar te leven. Veelal deed ik de dingen omdat ze mij aangereikt werden. Of het helemaal bij mij paste, daar stond ik niet lang bij stil. Soms was er wel een onbehaaglijk gevoel en dat drukte ik dan een tijdje succesvol naar de achtergrond. Ik kwam dit op allerlei gebied in mijn leven tegen.

Totdat er een moment kwam waarin een eerste scheuring ontstond dat als een klein lichtje door een kier naar binnen begon te schijnen. En vaak omdat ik dacht dat ik geen keuze had of dat er alternatieve mogelijkheden waren, ging ik door op dezelfde manier, bleef ik langer in een relatie of een baan hangen, liet ik veel onuitgesproken. Het resultaat was vermoeidheid, overspannenheid, burn-out, depressie. Over mijn grenzen gegaan (welke was dan nog de vraag), te verantwoordelijk en te loyaal aan andere mensen en hun dromen en verlangens. Een tekort aan eigenwaarde én kennis en vaardigheden om situaties te veranderen. En vooral ook in slachtofferschap zijn: waarom overkwam mij dit toch steeds?

Totdat ik via NLP ging begrijpen hoe communicatie met jezelf werkt en dat ik eigenaar en verantwoordelijk ben voor mijn eigen keuzes en de consequenties daarvan accepteer los van wat de consequenties voor een ander zijn. Ik worstelde met ‘afwijzing’ en ‘goed genoeg willen zijn’ en deed van alles om deze pijn niet te voelen. En dan loopt het vast. Een vooronderstelling van NLP is dat al ons gedrag, alles wat je geleerd hebt en alles wat er veranderd is, op onbewust niveau gebeurt. En toen ik begreep dat ik 99% op automatische programmaatjes handelde, wist ik dat hier de winst voor mij lag.

Ik ging op zoek naar mijn motivatie en drijfveren. Dat betekende dat ik eerlijk naar mezelf werd. Ik onderzocht pijnpunten, maakte onbewuste programmaatjes bewust, ontdekte mijn waarden. En ook het spiegelen in andere personen, wat raakt mij in het gedrag van de ander en waarom, was een eyeopener en bracht mij direct bij kennis over mijzelf. Ik ontdekte wat ik belangrijk vind en wie ik ben.

Sinds ik onvoorwaardelijk van mijzelf houd, werd het steeds gemakkelijker om mijn processen aan te gaan. Dat ik wat mij raakt als interessant en fascinerend ben gaan zien in plaats vanuit slachtofferschap hielp enorm. Hiermee werd ik dirigente van mijn eigen leven en de keuzes die ik maakte. Ik ontdekte dat mijn passie is kennis overdragen en mensen te ondersteunen om de weg naar binnen te maken. Soms op een wat meer uitdagende manier, altijd met een liefdevolle intentie.